Tatile gitmek bir o kadar güzelse, dönüş de bir o kadar zor.. Ailemle güzel bir hafta geçirdim. Sevdalı olduğum deniz ile başbaşa zamanlarımız oldu.. O beni dinledi, ben onu dinledim.. Ben onunla büyüdüm.. İkimizin birbirimize anlattığı sırlar vardır.. Çok severiz birbirimizi.
Herkesin uyuduğu erken saatlerde sahilde yürüyüş yaptım. İnanın deniz ve sahil en çok da bu saatlerde güzel oluyor. Bol bol okudum, düşündüm, akıl fikir defterime notlar aldım.. Pek çok yazı başlığı ve içeriği belirledim.. Yakında bu yazıları da sizlerle buluşturacağım.
Yeni kategoriler de eklenecek bloguma, “Mekân Önerileri“, “Anne-Baba Meseleleri“, “Sayısal Ayna“, ‘Seyahat Etmeli” gibi.. Çok da güzel yazılar olacak inanın bana.
Tabi tatilin en güzel yanı, çocuğunuzun mutluluğunu ve eğlenmesini görmek.. Evet, Yaren de çok eğlendi.. Yaz okulunda öğrendiği yüzmesi ile sudan onu çıkartamadık.. Bizi daha az yordu bu sene.. Daha bireysel davrandı, pek çok şeyi kendi başına halletti. Ve ilk kez kızımızın nasıl da büyüdüğünü bu tatilde keşfettik..
Tatil güzel, dönmek zor ama elbetteki insan evini ve burada bıraktığı sevdiklerini de özlüyor.. Evet, evimi özlemişim.. Bir hafta ayrı kaldığımız bilgisayarıma kavuşmamız da bu satırlarla oldu..
Dönüşümüz sıkıntılı oldu maalesef. Kuzum, yolda rahatsızlandı ve araba yolculuğunuz onun kusmalarıyla tam bir felaket oldu . Eve döndüğümüz gece kendimizi hastanede kızımın başında endişe ile beklerken bulduk.. Sabaha karşı döndük eve ve bizimki şuan da uyuyor. Sanıyorum üşütmüş..Ama inşallah daha iyi olacak.. Bir anne ve baba olarak böyle durumlara elbetteki alışığız.. Yeter ki ciddi hastalıklar olmasın..
Hastanede iken aldık Gaziantep’de yaşanan olayı.. Daha Elazığ’da yaşanan olayların üzüntüsünü atlatamamışken.. Güzel ülkemde olan üzücü olaylar da bizi kahretti.. İnsanları ve özellikle çocukları öldüren bir zihniyeti hiçbir zaman anlayamayacağım..
Evet, eve dönüş muhteşem oldu.. Tüm bunların yanında, Adana’nın bu mevsimde duman altı kalmasına yine şahit olduk. Tarlaları yakıyorlar maalesef ve biz bu sıcak havada bir de bu dumanı soluyoruz.. Sanki az ötede bir orman yangını varmışcasına aşırı duman ve sıcaklıkla yaşıyoruz.. Ve en çok da bu mevsimde memleketimden uzaklaşmak istiyorum.. Hastaneden döndüğümüz gün bir kaç saat sonra elektrikler de kesilince neydi bizim günahımız dedik kendi kendimize.. Gece 23:00’e kadar gelmedi elektrik. 45 derecelik sıcakta, havada yoğun dumanla, evin her tarafında gezen is kalıntıları ile, evin içinde hasta çocuğumuzla o günü atlatmaya çalıştık..
Böyle sürprizlere anne ve baba olarak elbetteki alışığız.. Yeter ki ciddi sağlık problemleri olmasın..
Ve en önemlisi lütfen güzel ülkemde bu üzücü olaylar artık olmasın, insanlarımız, çocuklarımız ölmesin..
